(Carine Era Mozo Asutilla)
Lukso ug dagan sa mga bata ang nagdagunog
Agik-ik ug katawa ang nilanog
Nga kung paminawon nimo
Mura’g tingog sa dagat
Nga nag-atras-abante
Didto sa baybayon,
Ang kalahi-an lang,
Dili kini parat.
Nalingaw sila sa ka-lingin sa buwan
Gani nag-buhat sila og buwan-buwan
Gamit ang pulang yuta,
Gibadlis, gikurbada
Sa dalan nga napuno og anupog
Nga gitaplak sa mga liba-ong.
Nangapanggos na ang ubang bata
Kay nasalapid, napandol, nadam-ag
Sa ilang pagdagan-dagan, lukso-lukso
Ug likay-likay aron lang dili madakpan
O mahigawas sa ilang guhit.
Wala nila panumbalinga
Ang kahapdos sa panggos,
Ang singot nga nauga na lang sa kamisin,
Ang laylay sa tiil
Sa tantong barog, dagan, ug lukso,
Kay kahibalo sila
Panagsa ra lingin ang buwan
Nga aduna pa gyu’y HALO,
Nga mura ba’g wala’y salang mahitabo
Sa kagabhion.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment